چنان قلبم درونش درد جاریست *** که گویی شعر هم مرحم بدانن نیست
کشم آهی که از سوزش جهان سوخت *** وجودم ، هستیم ، آری دلم سوخت
شب و روزم همه تکرار مستی *** خدایا با من دیوانه هستی ؟
جدا گشتم ز خلق خوب ایزد *** که گویی خواهد آبرویم بریزد
به هر سویی نگاهم خیره میگشت *** غم دنیا به قلبم چیره میگشت
به فرت غصه از پایم رمق رفت *** کمر خم کردمو شادی ز کف رفت
به رخ شور جوانی و به جانم غم نشسته *** به قلب خسته ام آری مسیبت نقش بسته
چونان زهری به کامم ریخت دنیا *** که قلبم اینچنین سخت است و تنها
درونم درد دارم قصه دارم *** ز سر شور مداوایش ندارم
شاعر : کامران شادفر
نظرات شما عزیزان:
|